ArchUnit staje się coraz częściej polecanym narzędziem. Tyle że moim zdaniem ludzie skupiają się na zbyt wąskim zastosowaniu. Winę ponosi jak myślę oficjalna strona, która upiera się, że to biblioteka do sprawdzania architektury systemów napisanych w Javie/JVM i straszy diagramami UML. Plus nazwa jest jaka jest, skojarzenia są nieuniknione. Stąd artykuły uczące ArchUnita tłuką do znudzenia przykłady typu wykrywanie cykli zależności i liczenie warstw. Nie mówię, że to zupełnie nieważne rzeczy, ale są bardziej życiowe problemy – a ArchUnit potrafi wykryć znacznie więcej, niż pokazują typowe tutoriale. Warto go poznać, nawet jeśli nie interesuje cię „testowanie architektury”.
ArchUnit pozwala za pomocą fluent API pisać narzucane na kod reguły, które działają szybko i dają jasne komunikaty błędu. Rozumie typy, co jest jego przewagą nad prostymi linterami typu CheckStyle lub ktlint. Operuje na kodzie bajtowym, więc może działać zarówno z Javą, jak i Kotlinem czy Scalą.
Można w ten sposób narzucać spójny sposób pisania („każdy kontroler musi mieć słowo Controller w nazwie”). Być może ważniejsza jest możliwość zabezpieczania się przed niepoprawnym korzystaniem z zewnętrznych bibliotek. Przykladowo, złe użycie adnotacji frameworku JUnit spowoduje, że kod testu zamiast chronić przed regresją nie będzie nigdy odpalony. Podobne pułapki czyhają w wielu bibliotekach i warto się przed nimi zabezpieczyć.
This article is also available in English.
Czytaj dalej „ArchUnit: zapomnij o architekturze, to elastyczny i inteligentny linter”